تبسم را نه می توانیم بخریم، نه می توانیم قرض کنیم
فقط مى توانیم هدیه بدهیم
میســــپارمت به لبخند ها…
در مسیر باد بمان تا بوى مهربانیت تسخیر کند این شهر پر از بیهودگى را…
لبخندبزن دوست من
تنور دلت گرم…
دیوارهای دنیا بلند است .
گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار...مثل بچه بازیگوشی که توپ کوچکش را از سر شیطنت به خانه ی همسایه میاندازد. به امید آن که شاید در آن خانه باز شود...
گاهی دلم را پرت میکنم آنطرف دیوار..آنطرف حیاط خانه خداست.
آن وقت هی در می زنم..
در می زنم..!
فریـــاد میزنم :دلم افتاده توی حیاط شما ،می شود دلم را پس بدهید؟
کسی جوابم را نمی دهد..!
کسی در را برایم باز نمی کند..!
اما همیشه دستی دلم را می اندازد این طرف دیوار !همین ...
من این بازی را دوست دارم...
آنقــــــدر دلم را پرت میکنم ؛آنقـــــــدر دلم را پرت میکنم تا خسته شوند!
تا دیگر دلم را پس ندهند... تا آن در را باز کنند و بگویند :
بیا خودت دلت را بردار ...
1
چراغ راهنما قرمز می شود. پایم بیشتر نمی رود.
می ایستم و سایه های شتابان خودروها از پیش چشمانم می گریزند.
خورشید در حال غروب است و من هنوز «نرسیده ام».
2
رسیدن را دوست دارم. کسانی که می رسند، خوشحال اند و من، خوشحالی را دوست دارم.
آدمها یا « فقط » خوشحال اند ... یا از ته دل شاد شادند.
همه کسانی که خوشحال اند، « به مقصده رسیده » نیستند.
3
کشتی ها به ساحل ها می رسند....
قطارها به ایستگاه ها ...
آدم ها به آدم ها ...
اما کوه ها به کوه ها نمی رسند ...
گمان می کنم برای همین، هیچگاه کوه ها خوشحال، نیستند.
4
روز به شب می رسد، اما شب، از روز می گریزد تا روشنایی را پیدا کند و از تاریکی بیرون برود.
5
روزهای تعطیل، پای آدم ها را می بندند تا کمی بایستند اما باز از ایستادن و نگاه کردن می گریزند.
آدم های دنیای شتابان این روزها، اگر کمی بایستند .... تو را خواهند دید و اگر تو را ببینند، شادی و خوشحالی حقیقی را خواهند دید.
انسانهای صادق به صداقت حرف هیچ کس شک نمی کنند و حرف همه را باور دارند.
انسانهای دروغ گو تقریبا حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.
انسانهای امید وار هموراه در حال امیدوار کردن دیگرانند.
انسانهای ناامید همیشه آیه یاس می خوانند.
انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند.
انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.
انسانهای بزرگوار بیشتر کلامشان، تشکر از دیگران است.
انسانهای بلند نظر هر کاری برای هر کسی می کنند باز هم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد.
انسانهای تنگ نظر هر کاری برای هر کس انجام دهند، چندین برابر می ببینندش.
انسانهای با محبت در نهایت مهربانی همه را با جانم، عمرم, عزیزم خطاب می کنند.
انسانهای متواضع تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان می گویند: چشم سعی می کنم.
اما انسانهای پر توقع انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چشم.
انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
انسانهای دانا در جواب بیشتر سوالات می گویند: نمی دانم
انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی می گویند: من می دانم!!!
با دانستن خصلت های بدمان آنها را از خود دور کنیم تا سلامت و زیبایی مان درونی باشد.
هرگز، منتظر” فرداى خیالى” نباش.
سهمت را از” شادى زندگى”، همین امروز بگیر.
فراموش نکن “مقصد”، همیشه جایى در “انتهاى مسیر” نیست!
“مقصد” لذت بردن از قدمهاییست، که برمى داریم!
.
.
چایت را بنوش!
نگران فردا مباش،
از گندم زار من و تو مشتی کاه میماند برای بادها.